به گزارش اكونيوز در بررسي سال ۲۰۰۸ سيگار سومين صنعت سودآور در جهان بعد از صنعت نفت خام و داروسازي بودهاست.[۲۷] سود حاصل از فروش سيگار به اندازهاي سرشار است كه دولتها حاضر به كاهش فروش سيگار در كشورهاي ديگر و در كشور خودشان نيستند. به گفته مسئولان شركت دخانيات درآمد مصرف سيگار در ايران در صورتي كه واردات سيگار قانوني شود ۱۸ هزار ميليارد تومان خواهد بود.[۲۸] شركت دخانيات ايران را ميتوان از سودآورترين شركتهاي دولتي در بخش صنايع و معادن دانست.[۲۹] به گزارش خبرگزاري بيبيسي ايران در سال ۲۰۰۵ بعد از ژاپن و عربستان سعودي سومين مصرفكننده بزرگ سيگارهاي آمريكايي در جهان است.[۳۰] حال آنكه مصرف سيگار در ايران در سال ۱۳۸۸، حدود ۱۵۰ درصد افزايش داشتهاست
سيد علي خامنهاي:
حكم قليان يا سيگار كشيدن تابع ميزان ضرر آن است. اگر داراي ضرر قابل ملاحظهاي باشد يا موجب اذيت و آزار ديگران گردد يا خلاف قانون باشد، جايز نيست
دهها سال، عقيده كاذب فراگيري وجود داشته است كه قليانهاي آبي از سيگار خطر كمتري دارند. دود استنشاقشده از قليان، نه تنها همه مواد سرطانزاي دود سيگار را داراست، بلكه مونوكسيدكربن بيشتري هم دارد. به علاوه دود قليان مجموعهاي از مواد سرطانزاي ديگر هم دارد كه ناشي از سوختن زغال است و خطر انتقال بيماريهاي عفوني مانند سل و هپاتيت از قطعه دهاني مشترك قليان هم وجود دارد. شيوع مصرف سيگار در سال ۸۸ در افراد ۱۵ تا ۶۴ سال ۸۲/۱ درصد بود اما در سال ۹۰ مصرف سيگار كاهش يافت و در مقابل مصرف قليان جاي آن را گرفت و چند برابر شد، در نتيجه افزايش مصرف سيگار متوقف شده، اما قليان جايگزين آن شدهاست، كه ضرر قليان بيشتر از سيگار ميباشد. هر وعده قليان برابر مصرف يك پاكت سيگار بوده و قليان، در هر بار مصرف، دود بسيار زيادتري را در مقايسه با كشيدن يك نخ سيگار ايجاد ميكند بصورتي كه مصرف يك نخ سيگار بين ۵۰۰ سيسي تا يك ليتر دود توليد ميكند، اما استفادهٔ يك بار از قليان ۱۰ تا ۲۰ ليتر دود توليد خواهد، دود استنشاق شده از قليان، نه تنها همهٔ مواد سرطان زاي دود سيگار را دارا است، بلكه مونوكسيدكربن بيشتري هم دارد. افراد سيگاري كه به طور متداول ۸ تا ۱۲ نخ سيگار در روز مصرف ميكنند، به طور متوسط با ۴۰ تا ۷۵ پُك كه به مدت ۵ تا ۷ دقيقه به طول ميانجامد، حدود ۵ تا ۶ ليتر دود استنشاق ميكنند و اين در حالي است كه مصرف كنندهٔ قليان در هر وعده مصرف كه به طور متداول ۲۰ تا ۸۰ دقيقه طول ميكشد، حدود ۵۰ تا ۲۰۰ پُك ميزند كه هر پك به طور متوسط حاوي ۱۵/۰ تا يك ليتر دود است. ميزان و عمق دَم در حركت دادن آب قليان بسيار مهم است، حجم دودي كه از طريق قليان وارد بدن ميشود، ۱۰ تا ۲۰ برابر دود ناشي از مصرف سيگار است
از سيگار كشيدن در محيطهاي اداري دولتي در ايران بازداشته ميشود و ممكن است اين مورد، «قانوني» بيان شده باشد[۲۰] يا «عرفي» ممنوع شده باشد. گفته ميشود مصرف سيگار در ايران ۶۰ تا ۶۵ ميليارد نخ در سال است. نيمي از سيگارهاي مصرفي در ايران به صورت قاچاق وارد ميشود. شركت ژاپني JTI، بيشترين سهم واردات سيگار در ايران را به خود اختصاص داده؛ و بعد از JTI دو شركت BAT (بريتيش امريكن توباكو) و KT&G (كرهآ توباكو& جينسنگ كورپوريشن) قرار دارند.[۱۹]
در ايران حداقل سالي ۱۱ هزار نفر به دليل دخانيات فوت ميكنند.[۲۱] بر اساس طرحي كه با مشاركت وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشكي، ستاد مبارزه با قاچاق كالاو ارز و شركت دخانيات به اجرا درآمد، مصرف كل سيگار در كشور بيش از ۵۵ ميليارد و ۳۹۰ ميليون نخ براي سال ۹۲ برآورد شد. در نتيجه سالانه حداقل هشت هزار و ۳۰۰ ميليارد تومان در ايران، خرج مصرف سيگار ميشود كه رقم قابل توجهي است، و سالانه ۳۰ هزار ميليارد تومان نيز در كشور صرف بيماري و مرگ ناشي از سيگار ميگردد، و سالانه ۱۱ هزار نفر نيز در كشور بر اثر استعمال دخانيات جان خود را از دست ميدهند و طي دو سال اخير هشت هزار ميليارد تومان نيز براي درمان سرطان در كشور هزينه شده كه اگر ۳۰ درصد مرگهاي سرطان ناشي از استعمال دخانيات باشد، هزينههاي تحميلي دخانيات به ايران بيش از پيش مشخص ميشود.[۲۲]
در ايران ۱۱ تا ۱۴ درصد مردم سيگاري اند، با فرض مصرف ۵۰ ميليارد نخ سيگار، سالانه حدود ۱۰ هزار ميليارد تومان (روزانه ۳۰ ميليارد تومان سرمايه) صرف دود كردن سيگار در كشور ايران ميشود. ۲ تا ۳ برابر اين ميزان، يعني رقمي بين ۲۰ تا ۳۰ هزار ميليارد تومان نيز صرف هزينههاي بهداشتي و درماني مرتبط با مصرف دخانيات در ايران ميشود، با توجه بدين كه سه برابر مبلغ هزينهٔ سيگار صرف درمان بيماريهاي آن ميشود يعني ۴۰ هزار ميليارد تومان صرف ميشود تا بيماري خريداري شود، برآوردها حاكي از آن است كه چنانچه نرخ ماليات دخانياتِ كشورهاي منطقه مديترانه شرقي به ميزان ۵۰ درصد افزايش پيدا كند، تعداد مصرفكنندگان مواد دخاني به ميزان ۳/۵ ميليون نفر كاهش يافتهاست. شيوع مصرف سيگار در سال ۸۸ در افراد ۱۵ تا ۶۴ سال ۸۲/۱ درصد بود اما در سال ۹۰ مصرف سيگار كاهش يافت و در مقابل مصرف قليان جاي آن را گرفت و چند برابر شد، در نتيجه افزايش مصرف سيگار متوقف شده، اما قليان جايگزين آن شدهاست
دقيقه پس از آخرين مصرف سيگار، تعداد ضربان قلب و فشار خون كاهش پيدا ميكند. ۱۲ ساعت پس از آخرين مصرف سيگار، سطح مونوكسيد كربن خون به حد طبيعي بازميگردد و اكسيژن موجود در خون تا سطح نرمال بالا ميرود. ۴۸ ساعت بعد از آخرين مصرف سيگار، حس چشايي و بويايي به سطح معمول بازميگردد. ۲ هفته تا ۳ ماه بعد از قطع مصرف سيگار، جريان خون بهتر ميشود و فعاليت ريوي بهبود ميِيابد. ۱ تا ۹ ماه بعد از قطع مصرف سيگار، ريهها شروع به بازسازي خود ميكنند. مژكها نيز خودشان را احيا ميكنند. سرفه و تنگي نفس كاهش مييابد. مژكها (ساختارهاي مو مانند كه خلط و ترشحات را از ريه خارج ميكنند) فعاليت طبيعي پيدا ميكنند و خروج خلط و پاكسازي ريه بهتر و در نتيجه احتمال عفونت كمتر ميشود. ۱ سال پس از قطع مصرف سيگار، خطر بيماريهاي كرونري قلبي به نصف كاهش مييابد. از ۵ تا ۱۵ سال پس از قطع مصرف، احتمال بروز سكته مغزي يك فرد سابقاً سيگاري برابر با افراد غير سيگاري ميشود. ۱۰ سال پس از قطع مصرف سيگار، امكان مرگ ناشي از سرطان ريه در يك فرد ترك كرده، برابر با نصف يك فرد سيگاري است. ۱۵ سال پس از قطع مصرف سيگار توسط يك فرد سيگاري سابق، خطر بيماريهاي كرونري قلبي مشابه غيرسيگاريها است
بعد از چند ساعت از شروع ترك سيگار بدن شما شروع به بهبود از تأثيرات نيكوتين ميكند، فشارخون، ضربان قلب و دماي بدن شما شروع به كاهش كرده و به سطح سالمتري برميگردند، ظرفيت ريه شما افزايش يافته و ناي شما آرام ميشود و با اين تغييرات به خون اجازه دريافت ميزان بيشتري اكسيژن از ريه داده ميشود.[۱۵] ترك سيگار اقدامي مبارزه طلبانه است، ميزان سختي ترك سيگار به عواملي كه در زير بيان ميكنيم بستگي دارد:
تعداد سيگاري كه شما روزانه مصرف ميكنيد.[۱۵]
تعداد افراد سيگاري در ارتباط با شما
دليل سيگار كشيدن شما
براي ترك كردن سيگار و شروع زندگي سالم راههاي مختلي وجود دارد كه از ميان آن ميتوان به رفتار درماني، درمان با جايگزينهاي نيكوتيني و درمان دارويي اشاره كرد كه تركيب روش رفتار درماني به همراه دارو بهترين و موثرترين روش براي ترك سيگار است. بعضي از انواع داروها همچون بوپروپيون و چمپيكس براي ترك سيگار استفاده ميشوند كه در ميان تمامي داروها، چمپيكس (وارنيكلين) جز دسته داروهاي است كه منحصراً براي ترك سيگار استفاده ميشود. اين دارو دريافت كنندههاي نيكوتيني را مسدود ميكند و مانع چسبيدن نيكوتين به آنها ميشود و اين باعث ميشود كه ميل به سيگار كم شود. اتصال اين دارو به عنوان يك آگونيست نسبي غيرنيكوتيني به گيرندههاي استيل كولين منجر به تحريك نسبي و آزاد شدن دوپامين در بخش پاداش دهنده دستگاه عصبي مركزي ميشود و اتصال نيكوتين ناشي از سيگار را به صورت رقابتي مهار ميكند. در نتيجه وارنيكلين باعث سركوب علايم قطع نيكوتين و كاهش ميل به سيگار كشيدن ميشود.[۱۶] مطالعات انجام شده بر روي وارنيكلين نشان ميدهد كه حدود ۴۴ درصد سيگاريها پس از مصرف روزانه دو قرص وارنيكلين براي ۱۲ هفته، سيگار را ترك ميكنند. اين رقم براي كساني كه دارو نما و بوپروپيون استفاده كردهاند به ترتيب ۱۸ و ۳۰ درصد بوده است
تا سالهاي دهه ۱۹۳۰ همراهي سيگارت و سرطان ريه مشخص نشده بود و رابطه علت و معلولي سيگارت و سرطان تا سال ۱۹۵۷ در انگليس و سال ۱۹۶۴ در آمريكا، ثابت نشده بود. در كمال تعجب، تا پيش از اين زمان، تأثيرات مفيدي هم براي سيگارتها قائل بودند و سيگارتها حتي در دانشنامههاي دارويي تا سال ۱۹۰۶ فهرست ميشدند و حتي پزشكان به بيماراني كه سرفه داشتند، سرما خورده بودند يا مبتلا به سل شده بودند، مصرف سيگار را توصيه ميكردند.[۲]
اولين بار پژوهشگران آلمان نازي بودند كه رابطه بين سرطان ريه و دخانيات را ثابت كردند. اما تحت تبليغات وسيع متفقين در جريان جنگ جهاني دوم بسياري از موفقيتهاي پزشكي در آلمان نازي از ياد رفت به طوري كه بسياري از مردم گمان ميكنند اولين بار دانشمندان آمريكايي و بريتانيايي به اين مسئله پي بردهاند. مبارزه با دخانيات در آلمان نازي بسيار گسترده بود و جنبش مبارزه با دخانيات تحت پشتيباني مستقيم هيتلر قرار داشت به طوري كه نازيها ترك سيگار و دخانيات را يك وظيفه ناسيونال سوسياليستي ميدانستند.[۱۲] يكي از شعارهاي معروف در دوره رايش سوم براي ترويج سلامت مادران اين جمله بود.
Mütter vermeidet Alkohol und Nikotin! Trinkt Süßmost! Süßmost baut auf
مادران از الكل و نيكوتين بپرهيزيد! آب سيب بنوشيد! آب سيب بدن را سالم ميسازد
نيكوتين ماده شيميايي روانگردان (psychoactive) اصلي موجود در سيگار، اعتياد آور است.[۳] مصرف نيكوتين بزرگترين عامل منفرد قابل پيشگيري مرگ و مير در سطح جهان است.[۴] نيكوتين به وسيله سيگار كشيدن به درون ريهها وارد ميشود و در عرض مدت ۷ ثانيه به مغز ميرسد.[۵] سيگار كشيدن بيشتر از همه منجر به بيماريهاي قلبي، كبدي و ريوي است. مصرف سيگار ريسك فاكتور اصلي براي بيماريهايي همچون سكته قلبي، سكته مغزي، بيماريهاي مزمن انسدادي ريه، شامل آمفيزم و برونشيت مزمن و سرطان (به خصوص سرطان ريه، سرطان حنجره و سرطان پانكراس) است، همچنين سيگاركشيدن ميتواند منجر به بيماريهاي عروق محيطي و پرفشاري خون شود. شروع زود هنگام سيگار كشيدن در طول زندگي و كشيدن سيگار با درجه قطران بالاتر ريسك بروز اين بيماريها را افزايش ميدهد. سازمان بهداشت جهاني تخمين زده كه مصرف سيگار منجر به ۵٫۴ ميليون مرگ در سال ۲۰۰۴ شده است.[۶] و ۱۰۰ ميليون مرگ در طي دوران مصرفش در قرن بيستم.[۷] كه اين ميزان خيلي بيشتر از مجموع تلفات ايدز، سل، تصادفات رانندگي و خودكشيها است.[۲]
سالانه ۱۵ هزار سيگاري در استراليا جان خود را از دست ميدهند و اين مسئله مبلغي بالغ بر ۳۰ ميليارد دلار استراليا (معادل ۱۹ ميليارد پوند) براي دولت هزينه دربردارد.[۸] پژوهشهاي بسياري در دنيا انجام شده كه بر مضر بودن مصرف سيگار دلالت ميكنند. با اين وجود، شركتهاي توليد سيگار اين پژوهشها را بياساس و اثبات نشده ميخوانند و به تبليغ گسترده سيگار در كشورهاي مختلف جهان ادامه ميدهند. در بيشتر كشورهاي جهان، به جز مناطق آزاد، از سيگار ماليات سنگيني دريافت ميشود (تا چند برابر قيمت اوليه) و سعي ميشود اين پول خرج بهبود سلامت مردم آن كشور شود. پژوهشهاي زيادي نيز سيگار را از عوامل اصلي سرطان ميدانند. بهعنوان مثال در مطالعات گسترده مشخص شده كه علت اصلي سرطان ريه سيگار است
در سال ۱۹۰۲، جيمز بيوكنن دوك شركت دخانيات بريتانيا-آمريكا را بنياد نهاد كه در آنسوي اقيانوس، رقيب معتبري به نام دخانيات سلطنتي را داشت. در اين زمان، كه يك دهه تا توليد خودروهاي فورد مدل «تي» باقيماندهبود، دوك براي نخستين بار محصولي توليد كردهبود كه در سطح دنيا توزيع ميشد و جهانيسازي سيگار توسط وي بنيانگذاري شد.
سيگار برگ بريده يا خردكردهٔ توتون كه معمولاً در كاغذ نازك پيچيده شدهاست كه براي «كشيدن دود» آن بكار ميرود. به تنها يك نخ سيگار به انگليسي سيگارت ميگويند.[۱] و در اصطلاح آنها به آنچه ما سيگار برگ ميگوييم، سيگار اطلاق ميشود. طرز استفادهٔ آن اين طور است كه يك طرف آن را آتش ميزنند، و از طرف ديگر (كه معمولاً فيلتر يا مُشتوك دارد) دود را به درون ريهها ميكشند (پُك زدن). نيكوتين موجود در دود تنباكو سبب بروز حالت سرخوشي كوتاهمدت ميشود. سيگار را با پيچيدن تنباكو در كاغذ سيگار كه كاغذ نازكي است درست ميكنند، و يا، در بيشتر موارد، سيگارهاي آماده داراي نام تجاري ساخت كارخانههاي توليد سيگارت را خريداري ميكنند.
تعداد صفحات : 0