نيكوتين ماده شيميايي روانگردان (psychoactive) اصلي موجود در سيگار، اعتياد آور است.[۳] مصرف نيكوتين بزرگترين عامل منفرد قابل پيشگيري مرگ و مير در سطح جهان است.[۴] نيكوتين به وسيله سيگار كشيدن به درون ريهها وارد ميشود و در عرض مدت ۷ ثانيه به مغز ميرسد.[۵] سيگار كشيدن بيشتر از همه منجر به بيماريهاي قلبي، كبدي و ريوي است. مصرف سيگار ريسك فاكتور اصلي براي بيماريهايي همچون سكته قلبي، سكته مغزي، بيماريهاي مزمن انسدادي ريه، شامل آمفيزم و برونشيت مزمن و سرطان (به خصوص سرطان ريه، سرطان حنجره و سرطان پانكراس) است، همچنين سيگاركشيدن ميتواند منجر به بيماريهاي عروق محيطي و پرفشاري خون شود. شروع زود هنگام سيگار كشيدن در طول زندگي و كشيدن سيگار با درجه قطران بالاتر ريسك بروز اين بيماريها را افزايش ميدهد. سازمان بهداشت جهاني تخمين زده كه مصرف سيگار منجر به ۵٫۴ ميليون مرگ در سال ۲۰۰۴ شده است.[۶] و ۱۰۰ ميليون مرگ در طي دوران مصرفش در قرن بيستم.[۷] كه اين ميزان خيلي بيشتر از مجموع تلفات ايدز، سل، تصادفات رانندگي و خودكشيها است.[۲]
سالانه ۱۵ هزار سيگاري در استراليا جان خود را از دست ميدهند و اين مسئله مبلغي بالغ بر ۳۰ ميليارد دلار استراليا (معادل ۱۹ ميليارد پوند) براي دولت هزينه دربردارد.[۸] پژوهشهاي بسياري در دنيا انجام شده كه بر مضر بودن مصرف سيگار دلالت ميكنند. با اين وجود، شركتهاي توليد سيگار اين پژوهشها را بياساس و اثبات نشده ميخوانند و به تبليغ گسترده سيگار در كشورهاي مختلف جهان ادامه ميدهند. در بيشتر كشورهاي جهان، به جز مناطق آزاد، از سيگار ماليات سنگيني دريافت ميشود (تا چند برابر قيمت اوليه) و سعي ميشود اين پول خرج بهبود سلامت مردم آن كشور شود. پژوهشهاي زيادي نيز سيگار را از عوامل اصلي سرطان ميدانند. بهعنوان مثال در مطالعات گسترده مشخص شده كه علت اصلي سرطان ريه سيگار است
نيكوتين ماده شيميايي روانگردان (psychoactive) اصلي موجود در سيگار، اعتياد آور است.[۳] مصرف نيكوتين بزرگترين عامل منفرد قابل پيشگيري مرگ و مير در سطح جهان است.[۴] نيكوتين به وسيله سيگار كشيدن به درون ريهها وارد ميشود و در عرض مدت ۷ ثانيه به مغز ميرسد.[۵] سيگار كشيدن بيشتر از همه منجر به بيماريهاي قلبي، كبدي و ريوي است. مصرف سيگار ريسك فاكتور اصلي براي بيماريهايي همچون سكته قلبي، سكته مغزي، بيماريهاي مزمن انسدادي ريه، شامل آمفيزم و برونشيت مزمن و سرطان (به خصوص سرطان ريه، سرطان حنجره و سرطان پانكراس) است، همچنين سيگاركشيدن ميتواند منجر به بيماريهاي عروق محيطي و پرفشاري خون شود. شروع زود هنگام سيگار كشيدن در طول زندگي و كشيدن سيگار با درجه قطران بالاتر ريسك بروز اين بيماريها را افزايش ميدهد. سازمان بهداشت جهاني تخمين زده كه مصرف سيگار منجر به ۵٫۴ ميليون مرگ در سال ۲۰۰۴ شده است.[۶] و ۱۰۰ ميليون مرگ در طي دوران مصرفش در قرن بيستم.[۷] كه اين ميزان خيلي بيشتر از مجموع تلفات ايدز، سل، تصادفات رانندگي و خودكشيها است.[۲]
سالانه ۱۵ هزار سيگاري در استراليا جان خود را از دست ميدهند و اين مسئله مبلغي بالغ بر ۳۰ ميليارد دلار استراليا (معادل ۱۹ ميليارد پوند) براي دولت هزينه دربردارد.[۸] پژوهشهاي بسياري در دنيا انجام شده كه بر مضر بودن مصرف سيگار دلالت ميكنند. با اين وجود، شركتهاي توليد سيگار اين پژوهشها را بياساس و اثبات نشده ميخوانند و به تبليغ گسترده سيگار در كشورهاي مختلف جهان ادامه ميدهند. در بيشتر كشورهاي جهان، به جز مناطق آزاد، از سيگار ماليات سنگيني دريافت ميشود (تا چند برابر قيمت اوليه) و سعي ميشود اين پول خرج بهبود سلامت مردم آن كشور شود. پژوهشهاي زيادي نيز سيگار را از عوامل اصلي سرطان ميدانند. بهعنوان مثال در مطالعات گسترده مشخص شده كه علت اصلي سرطان ريه سيگار است